Een relatie is voor een man als een eenzame geplaveide weg door een onherbergzaam gebied, die soms ontspringt in twee nieuwe wegen: een goede en een foute. Aan het begin van de opsplitsing van de weg is het niet duidelijk waar de wegen heen leiden. Vaak komt dat door de willekeurigheid waarmee wegen goed en fout kunnen zijn en nog vaker komt dat doordat er alleen goed foute wegen zijn. Kiest hij voor de verkeerde weg, dan verdwijnt deze na drie stappen als een fata morgana en staat hij tot zijn middel vast in het droge hete zand, wat eens een goed geplaveide weg leek. Dan is het zaak terug te komen op de goede weg. Hulp inroepen is zinloos. Iedere weg komt met zijn eigen beoordelaar, ook wel 'zij' genoemd, en zij is onderhevig aan niet te voorziene grillen. Geen zij is gelijk. Advies van derden werkt daarom eigenlijk altijd averechts. Wat hem resteert is een volledige overgave aan de genade van 'haar' en een berusting in zijn lot.
 Deze column gaat over de foute weg. Iets goed doen bij 'haar' is namelijk één ding en daarmee af. Iets fout doen bij 'haar' is ingewikkelder en heeft in principe altijd een staartje. Stel je kiest voor de foute weg en je bevindt jezelf weer eens in een penibele situatie. Je begrijpt het op dat moment niet, waar is het fout gegaan, denk je. Je was toch secuur en hebt een eerlijke overweging gemaakt en vervolgens ben je de volgens jou juiste weg ingeslagen, maar het commentaar, de beschuldigingen en de boze blikken van 'haar' zijn niet van de lucht. Bedenk dan terwijl je smekend en slijmend op je knieën 'haar' om vergiffenis smeekt, dat de ellendige weg waarop je bent beland, ontstaan is omdat je een weg hebt genomen, oftewel een keus hebt gedaan.
 Genoeg met de metafoor. Het magische woord hier is keus. Het lijkt soms wel dat een vrouw haar systeempjes heeft om haar man van tijd tot tijd op zijn knieën te krijgen. Misschien voor haar een manier om haar superioriteit te tonen, qua kracht en intellect delft ze toch meestal al het onderspit. De wegopsplitsing is er dus een van. Ze legt je een keus voor en omdat je gewend bent om te kiezen wanneer er je een keus wordt voorgelegd, trap je er met open ogen in. Je moet geen keuze maken. Tussen de twee duidelijk geplaveide wegen waarin de weg zich opsplitst, ligt de verscholen weg waarop je al zat. Soms is het simpelweg beter voor alle betrokkenen om gewoon geen keuze te maken. Laat je niet voor haar karretje spannen, neem het heft zelf in handen en draai de situatie om. Leg de keuze aan jou voorgelegd om naar haar. Laat haar zelf het antwoord geven en je zal niet snel weer in het zand happen.