Vandeweek las ik een artikel in de Elsevier getiteld: De generatie van Mabel. Voor de geïnteresseerden onder u, het gaat hier om nummer 43 van 25 oktober. Mijn mond klapte open na het lezen van het artikel. Ik had nog nooit zoveel onzin op één pagina gelezen.
 Het artikel claimt dat de jonge, assertieve vrouwen van tegenwoordig, in tegenstelling tot eerdere generaties, seks en liefde kunnen scheiden. Sterker nog: ze zouden niet benauwd zijn mannen om seks te vragen. Vrouwen zouden seks ontdekt hebben en dat zullen we weten ook volgens de auteur. Wie ooit afkeurend 'jongensgek' werd genoemd, zou nu toonaangevend zijn. Nou ik leef in de empirie en ik kan u meedelen dat deze informatie niet op mijn vriendin slaat. Je kunt je afvragen of mijn vriendin ouderwets is, maar dan zou iedere vrouw die ik ken ouderwets zijn. Volgens het artikel gaan vrouwen net zo makkelijk achter aantrekkelijke mannen aan als mannen achter leuke vrouwen. Met hetzelfde doel: seks. Goed, dat doel is onbetwistbaar voor mannen, maar dat het net zo makkelijk gaat, betekent dus dat het die vrouwen ook verdomd veel moeite kost. Want laten we elkaar niet voor de gek houden, op een paar helden na stapt geen enkele kerel zonder de nodige gele rakkers in zijn bloed makkelijk op vrouwen af.
 Nee, volgens het artikel gaat het zelfs verder dan de tv series Sex in the City en Ally McBeal. "Televisiedrama waarin de heldin na talloze omzwervingen en misverstanden toch nog in de armen van de juiste man terechtkomt". U kent ze wel, die series waarin slechts typpetjes spelen en geen enkele persoonlijkheid meer diepgang heeft dan de gemiddelde Ado fan. Daarbij vraag ik me af of ze überhaupt ooit die series gezien heeft, want Carrie kan misschien seks en liefde scheiden, de juiste kerel is ze net als Ally tot de 86ste aflevering nog nooit tegen gekomen. Typerend voor deze nieuwe vrouw volgens het artikel, is de hoofdpersoon in de film Phileine zegt sorry. Toevallig heb ik deze film gezien, waarin kort samengevat de enigszins autistisch ogende hoofdpersoon na talloze omwentelingen toch in de armen van haar prins terechtkomt. Lekker voorbeeld!
 Halen we Mabel Wisse Smit nog even aan. Geboren in 1968 en dus lid van de club die is geboren rond 1970: de vrijgevochten, zelfverzekerde, optimistische, zich als mannen gedragende vrouwen, waarmee het allemaal wel goed gaat komen. Na haar avontuurtje op de boot van Bruinsma, haar uitstapje naar de gelikte politicus Muhamed Sacirbey, is volgens het artikel nu alleen zo'n saaie mus als Friso nog goed genoeg? "Ook Wisse Smit behoort tot de generatie vrouwen die seks en liefde kan scheiden", helaas kan ze nog niet zo goed waarheid en leugens scheiden.
 "Moderne vrouwen zien seks als een consumptieartikel en niet als iets dat zo hoog en verheven is dat je het alleen maar met je echtgenoot mag doen in ruil voor huishoudgeld en misschien wat status. Seks is utilitair geworden, een leuk spel. Wat zijn dit voor vrouwen en hoe serieus moeten we ze nemen?" Vergis je niet, zegt Jan Latten, demagoog bij het CBS. 'Dit zijn belangrijke ontwikkelingen, die sneller gaan en intenser zijn dan iedereen denkt.'
 Tot dusver, iets wat we allemaal wel weten, maar dan de onderbouwing. "Een meisje van 18 jaar verteld in het meisjesblad Elle Girl desgevraagd dat ze al met een stuk of tien jongens in bed heeft geleden". Dit zou volgens het artikel Jan gelijk moeten geven. Kom op man! Dit is toch geen argument, ten eerste is het één meisje en staan dit soort verhalen al jaren in de meidenbladen en ten tweede zet ik serieuze vraagtekens bij het waarheidsgehalte van dit soort verhalen. Volgens mij verzinnen de redacties van de meidenbladen dit soort brieven om het blad ergens mee op te vullen.
 Dan gooit het artikel het over de onderzoekskant met bureau Trendbox dat opvattingen van mannen en vrouwen onderzoekt. Uit deze onderzoeken komt naar voren dat vrouwen steeds ruimdenkender worden. In 1996 vond namelijk 50 procent van de vrouwen dat seks buiten een relatie niet kan, in 2003 was dat nog 48 procent. Bij mannen steeg het percentage van 40 naar 46 procent. Nou vraag ik me af als ik zoiets lees: hoe zit het met de jaren ertussen? Cijfers kun je altijd zo gebruiken dat ze goed uitkomen voor je onderzoek. Het zijn de grootste leugenaars. Misschien als we 1995 en 2002 nemen, zien we wel een stijging van 5 procent. Wie verteld het me?
 Gelukkig beperkt volgens het artikel het verschijnsel zich vooralsnog tot de grote steden en dan vooral onder de studerende vrouwen. Er wordt het getal genoemd van vijftig- tot honderdduizend vrouwen die opmerkelijk vrij zijn in hun opvattingen. M.a.w. 0.31 tot 0.62 procent van de Nederlandse bevolking. Het schijnt zo te zijn dat daarnaast genoeg vrouwen wel zo denken, maar het nog niet hardop durven te zeggen. Benieuwd hoe ze dat nou onderzocht hebben. In ieder geval deinst Jan Latten er niet voor terug met dit gegeven te concluderen dat gewoon die hele generatie zo denkt. Over generaliseren gesproken…
 Dan komen we aan wat praktijk voorbeelden toe. Bijvoorbeeld studente Janine Peters (26) uit Amsterdam. Ze haalt haar schouders op voor de recessie, dat is ook niet zo vreemd want studenten hebben het sowieso arm. Ze gelooft niet in eeuwige liefde en kiest af en toe een jongen uit om de liefde mee te bedrijven. Ze kan zich niet voorstellen dat ze de rest van haar leven trouw is aan één man. Laatst beëindigde ze een relatie per sms met de woorden: 'Thanks for the orgasms.'. Op dit moment zal ze een wereldtijd hebben. Ik vraag me af hoe dat is wanneer ze 40 wordt en eruit ziet als een opgedroogde druif. Hopelijk kan ze zich 'alleen oud worden' wel voorstellen, want iemand die een relatie beëindigd via een sms is een relatie niet waard.
 Om af te sluiten nog even over Ward Wijndelts (28), die sinds kort na een lange relatie weer uit gaat. Hij verbaasd zich over de vrijpostigheid van de meisjes die hij tegenkomt. Hij vindt elk weekend wel een meisje dat met hem naar huis wil. Laatst stond hij rustig te wachten bij een discotheek toen er een taxi stopte en een vrouw hem de auto binnensleurde. Een week eerder werd hij aangesproken door een onbekende vrouw toen hij zijn fiets vastzette. 'Wat zijn je plannen voor vanmiddag?' Twintig minuten later lagen ze in bed. Sorry hoor, dit klinkt in mijn oren eerder als de opzet van een goedkope pornofilm dan een waar gebeurd verhaal. Mijn conclusie na lezen van dit artikel is dat de schrijfster, ja het zal je niet verbazen het is een vrouw, zich in hogere sferen bevond terwijl ze dit artikel schreef. Of ze heeft gewoon een grote duim. Volgens mij komen vrouwen en mannen dichter tot elkaar, maar blijven ze de onderscheidende kernmerken behouden, dit is wat het uit gaan ook zo leuk maakt en wat de stof voor mijn columns genereert.